Mike Urbaniak

W najnowszej książce Olgi Gitkiewicz "Krahelska. Krahelskie" na pierwszym planie jest nie Krystyna, która pozowała do rzeźby warszawskiej Syrenki, ale Halina - inspektorka pracy. Wanda, bohaterka walki z zaborcą, to z kolei - jak mówi autorka - "rodzaj lusterka, który Halinie podstawiam".

Wszystko rozumiem, jestem dobrze osłuchany z kaszubskim, uczę się go i staram się mówić, ale problem polega na tym, że jak próbujesz używać tego języka i siłą rzeczy popełniasz błędy, to Kaszubi cię raczej nie zachęcają, tylko strofują. Ten puryzm wynika z obawy o polaszenie języka i jest zdeterminowany historycznie - mówi Tomasz Słomczyński, autor książki "Kaszëbë".

Koreańczycy są dość zamkniętym narodem i nie zawsze lubią, gdy obcokrajowcy orientują się biegle w ich problemach politycznych. W przyjaźni cenią anshim, wartość, którą dosłownie tłumaczy się jako "pokój w sercu" - mówi Roman Husarski, autor książki "Kraj niespokojnego poranka. Pamięć i bunt w Korei Południowej".

Opinie, że szkaluję Grecję, zdarzały się rzadko i pochodziły głównie od tak zwanych polskich Greków, potomków uchodźców greckich, którzy żyli w Polsce i wyprowadzili się do Grecji - mówi Dionisios Sturis, autor książki "Zachód słońca na Santorini. Ciemniejsza strona Grecji".

Anna Bilińska, a po niej inne malarki, jak choćby Olga Boznańska, nie jechały do Paryża z chęcią rewolucjonizowania sztuki. One chciały po prostu malować i być traktowane jak mężczyźni - to był ich cel - mówi Sylwia Zientek w dniu premiery swojej książki "Polki na Montparnassie".

Pniewski był fascynujący jako architekt, artysta, ale też jako człowiek uwikłany w historię XX wieku. Starałem się więc napisać soczystą biografię, którą można czytać, nie interesując się Warszawą zupełnie - mówi Grzegorz Piątek, autor książki "Niezniszczalny. Bohdan Pniewski. Architekt salonu i władzy".

Jest w tym coś zabawnego, że ten homoseksualny bon vivant z fiolką kokainy w kieszonce nienagannie skrojonego garnituru pochowany został w krakowskim klasztorze paulinów. - W jego przypadku zderzenie mitu z rzeczywistością jest naprawdę brawurowe - mówi Danuta Gwizdalanka, autorka książki "Uwodziciel. Rzecz o Karolu Szymanowskim".

Maria Jarema była rzeźbiarką, malarką, performerką, kostiumografką, scenografką, aktorką i działaczką. - Pisała o statusie kobiet, przemocy wobec nich, zawłaszczaniu ich losów i ciał do celów ideologicznych. Jej opinie nie były wygodne - mówi Agnieszka Dauksza, która najpierw napisała jej biografię, a teraz zebrała jej teksty w tomie "Maria Jarema. Wymyślić sztukę na nowo".

Mama Mireczka, z którą konsultowałam powstanie książki, powiedziała: "Pisz, bo to komuś pomoże". Kwestionowałam to - mówi Aleksandra Zbroja, autorka książki "Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu".

Jego dziadek Hersz/Grzegorz Smolar zamieszkał w Izraelu. Ojcu, Aleksandrowi Smolarowi, do głowy nie przyszło, żeby tam osiąść. Piotr Smolar, autor książki "Zły Żyd", do Izraela pojechał zawodowo z własnej woli.

Jak tylko gatunek ludzki w miarę poznał mechanizm reprodukcji, natychmiast zaczął myśleć, co tu zrobić, żeby nie każdy seks kończył się ciążą i nie każda ciąża porodem - mówi Katarzyna Wężyk, autorka książki "Aborcja jest".

Nie chcieli burdy. Chcieli pokazać Łukaszence, jak wielu z nich się z nim nie zgadza i chciałoby jego odejścia. Chcieli mu pokazać, ile osób na niego nie głosowało, więc nie jest możliwe, by te ostatnie wybory wygrał - mówi Małgorzata Nocuń, współautorka książki "Łukaszenka. Niedoszły car Rosji".

Co się robi, kiedy skończy się studia dyrygenckie, bo przecież nie wysyła się CV? - Najpierw się panikuje i zastanawia, co dalej. Najważniejsze, żeby jak najwięcej dyrygować. Nieważne kim - mówi dyrygentka Marta Gardolińska, która jesienią obejmie funkcję dyrektorki muzycznej Opéra national de Lorraine w Nancy.

Kiedy sprowadzono szczątki Mickiewicza do Krakowa i złożono je na Wawelu, nastały deszczowe lata. Galicyjscy chłopi uznali dość szybko, że to wina poety, który za życia miał być płanetnikiem, człowiekiem mającym władzę nad pogodą. Podkrakowski lud uważał, że trumnę poety należy wrzucić do Wisły, żeby problemy ustały - mówi Łukasz Kozak, autor książki "Upiór. Historia naturalna".

Nastoletnią Annę wychowywały siostry jej ojca, był to zimny chów z językiem francuskim i sztywną etykietą. Uczyły ją, że pewnych rzeczy się nie robi, pewnych granic się nie przekracza, a ona, w ramach buntu, nieraz to robiła - opowiada Sylwia Chwedorczuk, autorka książki "Kowalska. Ta od Dąbrowskiej", w rozmowie z Mikiem Urbaniakiem, opisując niezwykłe życie zapomnianej pisarki Anny Kowalskiej i jej partnerki, Marii Dąbrowskiej.

W jego zeznaniach nie pojawiła się żadna wątpliwość, żadna skrucha, nic. Uważał, że wszystko było w porządku, takie były czasy. Nie miał absolutnie żadnej refleksji na temat swojego postępowania, nawet w prywatnych rozmowach. Dlatego kiedy wszczęto śledztwo przeciw niemu, był przekonany, że wyjdzie z niego suchą nogą - mówi Anna Malinowska, autorka książki "Komendant. Życie Salomona Morela".

Polscy Sprawiedliwi, co jest faktem powszechnie znanym, bardziej niż Niemców bali się polskich sąsiadów i partyzantów z lasu. To właśnie polscy partyzanci mordujący w Trzciannem Żydów zabili panią Wasilewską. Uważali, że ukrywając Żydów, działa na szkodę Polski - mówi Mirosław Tryczyk, autor książki "Drzazga. Kłamstwa silniejsze niż śmierć".

Niedawno ktoś mnie spytał na Facebooku, czy napisałam tę książkę, bo uważam, że powinniśmy być wdzięczni Niemcom za drugą wojnę światową. I jak na coś takiego odpowiedzieć? - pyta Karolina Kuszyk, autorka książki "Poniemieckie".

Antoni Cierplikowski nie jest w ogóle promowany przez polski świat mody. Próbowałam prześledzić publikacje dziennikarzy modowych oraz modowych blogerek, by zobaczyć, czy ktoś na przykład pojechał do Paryża, by się sfotografować przy rue Cambon 5, gdzie Antoine miał przez siedemdziesiąt lat swój salon. Niczego takiego nie znalazłam, choć pod adres związany z Coco Chanel idą się fotografować niemal wszyscy - mówi Marta Orzeszyna, autorka książki "Antoine de Paris".

Pola Nireńska i Jan Karski byli kompletnie różnymi ludźmi. Ona była wrażliwa i emocjonalna, impulsywna, wręcz gwałtowna. On był bardzo racjonalny i zasadniczy. Mieli też cechy wspólne, które nie ułatwiały im życia: inteligencję, upór i szczerość. Ratowało ich poczucie humoru - mówi Weronika Kostyrko, autorka książki "Tancerka i Zagłada. Historia Poli Nireńskiej".