Katarzyna: Gdybym była śmielsza, zaczepiałabym ludzi na ulicy i pytała o zdanie na różne tematy

Ciekawość ludzi, ich przemyśleń, opinii. To najbardziej fascynuje Katarzynę, finalistkę konkursu Polska Stories. Jedyne, co powstrzymuje ją przed spędzaniem czasu na długich rozmowach z obcymi, to nieśmiałość i obawa przed reakcją nieznajomych.

Polska Stories to kilkumiesięczne warsztaty dla młodych reportażystów i reportażystek, którzy rozpoczynają pracę w zawodzie. W procesie rekrutacyjnym wyłoniliśmy dziesięciu uczestników i uczestniczek. Każda z osób pod okiem Olgi Gitkiewicz pracuje nad własnym reportażem. Poznajcie utalentowanych finalistów.

KWESTIONARIUSZ

Imię i nazwisko: Katarzyna Jüngst

Wiek: 27 lat

Miejsce zamieszkania: Łódź

Wykształcenie: w trakcie studiów

Kilka zdań o mnie:

Przede wszystkim matka.

Ludzie mnie jednocześnie przerażają i fascynują. Lubię wytatuowanych buntowników, co różnie się dla mnie kończy (najczęściej niezbyt dobrze). Ciekawi mnie, co kto ma w domu, jak mu się żyje. Gdybym nie bała się, że ktoś mnie skrzyczy, to zaczepiałabym ludzi na ulicy i pytała ich o opinie odnośnie do nurtujących mnie tematów. Swoją ciekawość częściowo zaspokajam, zaczepiając nieznajomych na Facebooku. Większość osób nie jest jednak na to gotowa. Cenię w sobie łagodność i opanowanie.

Napis na murze. (Archiwum prywatne)

Reportaż jest dla mnie… literackim oknem na drugiego człowieka.

W ramach programu Polska Stories piszę o życiu wielu ludzi toczącym się pod jednym adresem.

W pracy reportera/reporterki najtrudniejsze jest pokonanie własnych uprzedzeń na temat tego, co mogą powiedzieć inni na mój widok.

Napis na murze. (Archiwum prywatne)

Trudno powiedzieć, czego chcę się nauczyć z warsztatów z Olgą Gitkiewicz. Najlepsze jest to, co wydarzy się niespodziewanie. Gdybym miała jednak wybrać to, czego mi najbardziej potrzeba, to… śmiałość.